Pedagogika waldorfska dąży do wspierania zdrowego i harmonijnego rozwoju dziecka, dlatego nauczyciele w naszej szkole są świetnymi fachowcami, pedagogami z zamiłowania. Z sercem wspierają swoich podopiecznych, pomagają rozwijać ich talenty i zamiłowania.
Zgodnie z wymogami nauczyciele pracujący w Szkole Waldorfskiej w Warszawie oprócz skończonych studiów wyższych i przygotowania pedagogicznego zobowiązani są do ukończenia odpowiedniego szkolenia w Polsce lub za granicą w zakresie pedagogiki waldorfskiej, które jest respektowane we wszystkich szkołach waldorfskich świata. Szkolenia te umożliwiają uzyskanie niezbędnej wiedzy na temat rozwoju dziecka, jego potrzeb, metodyki i dydaktyki w zakresie edukacji na róznych etapach kształcenia.
Nauczyciele zatrudnieni w naszej szkole w różny sposób zdobywają wykształcenie waldorfskie. Podejmują podyplomowe studia z zakresu edukacji waldorfskiej w Warszawie i Poznaniu oraz biorą udział w szkoleniach organizowanych przez Związek Szkół i Przedszkoli Waldorfskich w Polsce i Międzynarodowy Związek Szkół Waldorfskich w Stuttgarcie. Uczestniczą w corocznych kursach i seminariach oraz innych formach praktyk pedagogicznych.
Ponadto każdy nauczyciel pracujący w naszej szkole uczestniczy w cotygodniowych konferencjach pedagogicznych, w trakcie których mamy okazję samokształcenia i doskonalenia zawodowego oraz rozwiązywania problemów dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych. Nauczyciele waldorfscy rozwijają swój warsztat pracy aktywnie uczestnicząc w praktykach zagranicznych w zaprzyjaźnionych szkołach i innych placówkach europejskich.
Dorosły człowiek o tyle może być nauczycielem dziecka, o ile dziecko może być jego nauczycielem…
Dobry wychowawca, który nie wtłacza a wyzwala,
nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje,
nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje –
przeżyje wraz z dziećmi wiele natchnionych chwil.
Nauczyciel, który potrafi wzbudzić wyższe uczucia dla jednego choćby dobrego czynu, jednego dobrego wiersza – osiąga więcej aniżeli ten, który zapełnia naszą pamięć nieskończonymi rzędami przedmiotów naturalnych, sklasyfikowanych pod względem nazwy i kształtu.
Pedagogika waldorfska postrzega człowieka bardzo wszechstronnie. W przeciwienstwie do myśli wywodzącej się od J. Locke’a, że człowiek rodzi się jako tabula rasa, przyjmuje ona, iż dziecko przychodząc na świat przynosi ze sobą duchową indywidualność, zdolności, zalażki idei, a rolą nauczyciela jest pomóc mu je rozwijać. Szkoła stara się dostosować treści kształcenia oraz plan lekcji do budzących się zdolności oraz potrzeb dziecka.
Charakterystyczne dla naszej szkoły i bardzo ważne z punktu widzenia harmonijnego rozwoju dziecka są przedmioty artystyczne i praktyczne, takie jak eurytmia, rysunek form, prace ręczne, warsztaty w drewnie, praktyki w gospodarstwie rolnym. Wymagają one odpowiedniego miejsca w programie i angażowania wykwalifikowanych specjalistów nie zawsze będacych nauczycielami.
Za sprawą opisowego systemu oceniania i innych założeń wyróżniających edukację waldorfską poprzez pracę w naszej placówce wyraża się sedno etosu nauczyciela, który przez wiele lat stale i konsekwentnie wspiera rozwój dziecka.
